Kur Gagandeep Singh Khalsa arriti për herë të parë në Barcelonë nga Punjab në Indi, njerëzit do të talleshin me atë dhe do e pëshpëritin prapa shpinës. U desh kohë për ta zgjidhur këtë gjë dhe kjo nuk ishte deri sa ai filloi të fliste gjuhën rajonale katalonjase.
I veshur me xhinse, një triko Tommy Hilfiger dhe një shami të purpurt, Khalsa, një Sikh, tha se gjërat filluan të ndryshonin për të, kur ai filloi të përshëndeste shokët e tij të punës me “bon dia” në gjuhën katalonjase. Progresi ishte i madh.
“Shkova në një farmaci një ditë dhe kërkova disa ilaçe në Katalonisht, dhe farmacistja, doli nga prapa banakut dhe më dha një përqafim dhe një puthje, dhe ajo më falënderoi që unë kisha mësuar gjuhën.”
Ai vendosi të qëndrojë dhe tani ka filluar punë si një ndërmjetës ndërkulturor për këshillin e qytetit të Barcelonës, duke ndihmuar grupet e pakicave etnike të luajnë një rol më të madh në shoqëri.
“Katalonia është një vend i mirë për emigrantët. Ata janë të sjellshëm dhe të respektueshëm për njerëzit e feve të tjera. Sapo të njohin, ata janë miqtë tuaj për jetën. ”
“Pa letra, ti nuk je asgjë”
Hadja Goundo Sumareh, është një emigrante 21-vjeçare pa dokumente në Barcelonë, nga Gambia.
“Ata vetëm po e thonë atë, sepse kjo do të ndihmojë fushatën e tyre. Politikanët gjithmonë thonë gjëra, atëherë dhe ata thjesht nuk e bëjnë këtë, “tha Sumareh, duke iu referuar letrave të qëndrimit.
Ajo mbërriti në moshën 17 vjeçare dhe nuk e ka arritur ende rezidencën – një proces që kërkon tre vjet punë të rregullt – dhe jeta ka qenë tepër sfiduese për të.
“Është kaq e vështirë këtu kur nuk keni letra. Nuk mund ta bëja vitin e fundit të shkollës së mesme, nuk mund të mendoja për kolegj, “tha ajo.
‘Ata duan të na mbajnë jashtë’
Menaxhi i Espai Mescladis është 33-vjeçari Soly Malamine i cili erdhi në Spanjë nga Senegali më shumë se 10 vjet më parë. Edhe pse punon dhe paguan taksat e tij, ai ende nuk mund të votojë. Mund të duhen shumë vite për të fituar shtetësi në Spanjë dhe Malamini nuk ka akoma të drejtë.
Por ai i “ka gjetur këmbët”. Ndër punët që ai mori si një emigrant pa dokumente ishte si një aktor, duke luajtur në rolin e një pirati somalez në një film spanjoll.
“Në filmin, unë gatova për piratët e tjerë dhe kjo përvojë më bëri të dëshiroja të bëhesha një kuzhinier”.
Por Malamine është shumë i vetëdijshëm se si politika mund të ndryshojë dhe është i shqetësuar se një kufir i ri mund të përdoret një ditë kundër emigrantëve që kërkojnë një jetë më të mirë, si ai vetë.
“Bota ka kufij të mjaftueshëm. Nuk dua më, “tha Malamine.
Përgatiti: AlpeNews.al