Përdorimi i Twitter nga Presidenti Donald Trump ka shkaktuar shumë polemika mes komentuesve politikë. Shumë e konsiderojnë këte zakon si të pamatur. Të tjerë besojnë se shqetësimi për të është kryesisht zhvendosje i vëmendjes. Por cili është ndikimi i cicërimeve të presidentit në politikën e brendshme?
Ka kufizime për fuqinë e deklaratave të politikanëve për të ndryshuar sjelljet. Sidoqoftë, ndërsa besnikëria partiake po rritet, anëtarët e angazhuar të partive politike duken gjithnjë e më të prirur për të ndryshuar qëndrimet e tyre për t’i përputhur ato me udhëheqësit e partive të tyre.
Hulumtimet sugjerojnë se besnikëria partiake mbizotëron faktorëve të tjerë kur njerëzit formojnë mendimet politike. James Druckman, një shkencëtar politik nga Northwestern University, vëzhgoi me kolegët e tij efektin krahasues të informacioneve të pavarura dhe miratimin e partisë në lidhje me atë që kishte të bënte me amerikanët pa dokumente që kishin ardhur në vend si fëmijë.
Informacioni i pavarur ndryshoi mendimet e demokratëve dhe republikanëve për këtë çështje, disave për më mirë dhe disave për më keq – për sa kohë që ata nuk e dinin mendimin e udhëheqjes së tyre partiake. Pasi u tha kjo, militantët e të dyja anëve miratuan pozicionin e partisë dhe u bënë të palëkundur nga informacionet e paraqitura.
Një fushë në të cilën ky mekanizëm duket se ka funksionuar në Amerikë gjatë dy viteve të fundit është opinioni publik për Rusinë. Për dekada, qëndrimet republikane dhe demokrate ndaj Rusisë e kanë ndjekur njëra tjetrën nga afër.
Në vitin 1990, sipas një studimi nga Qendra Kërkimore Pew, një think-tank, 33% e demokratëve e quajtën Rusinë si “rrezikun më të madh” në Amerikë. Shifra republikane ishte 34%. Në vitin 2012, këto shifra u ulën në shifra të ulëta njënumërshe për mbështetësit e secilës parti.
Nga ana tjetër, në fillim të vitit 2017 vetëm 21% e republikanëve e konsideronin Rusinë si kërcënimin më të madh, krahasuar me 39% e demokratëve. Në vitin 2015, vetëm 12% e republikanëve dhe 15% e demokratëve kishin një pikëpamje të favorshme për Vladimir Putinin, kreun e Rusisë.
Nga ana tjetër, në fillim të vitit 2017, 32% e republikanëve e shikonin z. Putin në mënyrë të favorshme dhe vetëm 10% e demokratëve ranë dakord. Kjo sugjeron që admirimi vokal i Z. Trump për homologun e tij rus ka filtruar në radhët e partisë.
Ndikimi i deklaratave të zotit Trump nuk është i kufizuar në pikëpamjet mbi Rusinë. Në vitin 2009, më shumë republikanë sesa demokratë ishin përgjithësisht në favor të marrëveshjeve të tregtisë së lirë.
Gjatë dy viteve të fundit, presidenti ka shprehur vazhdimisht keqardhjen e tij për marrëveshje të tilla. Baza e tij duket se është impresionuar: në vitin 2017, mbështetja republikane për ta ka rënë në 36% krahasuar me 67% për demokratët. Një proces i ngjashëm duket se ka ndodhur në lidhje me besimin në media.
Sondazhet sugjerojnë se hendeku midis republikanëve dhe demokratëve, të cilët i besojnë organizatave kombëtare të lajmeve, u rritën nga 12 pikë përqindje në 23 midis 2016 dhe 2017, me demokratët që shfaqin nivele shumë më të larta besimi.
Edhe mendimet mbi tema tradicionalisht apolitike po marrin një karakter partizan. Që nga zgjedhja e zotit Trump, demokratët janë bërë më pak të sigurt për ekonominë, ndërsa besimi i republikanëve është rritur. Kjo nuk mund të jetë në vetvete e habitshme – ajo që është interesante është shtrirja e dallimeve të tyre.
Hendeku partizan në një indeks të pritjeve të konsumatorëve, raportuar nga Universiteti i Miçiganit vjeshtën e kaluar, sugjeron se demokratët presin një recesion, ndërkohë që republikanët besojnë tek fjalët e zotit Trump për rritjen 6% të PBB-së vjetore.
Natyrisht, opinionet e raportuara tek anketuesit mund të pasqyrojnë nevojën për të demonstruar besnikërinë partiake sa më shumë. Hulumtimet për Zyrën Kombëtare të Kërkimeve Ekonomike nga Atif Mian, Amir Suf dhe Nasim Khoshkhou sugjerojnë se ndryshimi i ndikimit partiak në ndjenjat e raportuara nuk pasqyrohet në përgjigjet e anketës për pyetjet nëse tani është një kohë e mirë për të blerë një makinë apo sende shtëpiake, për shembull.
Hulumtimi gjithashtu nuk gjen asnjë dëshmi të një rritjeje më të madhe në blerjet e makinave aktuale pas zgjedhjeve në qarqet që votuan më shumë për Z. Trump.
Megjithatë, efekti i rritjes së militantizmit në opinionin publik është shqetësues. Ndërsa republikanët i modelojnë mendimet e tyre mbi një udhëheqës i cili nuk ka frikë të përhapë gënjeshtra, rezultati mund të jetë një elektorat gjithnjë e më mizor.
Në fund të vitit 2016, 62% e mbështetësve të Trump besonin se miliona vota të paligjshme u hodhën në zgjedhjet presidenciale, për shembull, edhe pse nuk ka dëshmi për ta mbështetur këtë.
Duke ditur fuqinë e zyrave që drejtojnë, udhëheqësit politikë duhet të synojnë ta përdorin atë me përgjegjësi./The Economist – Lexo.al/