Tani që protesta e studentëve duket se u mbyll dhe auditoret po i rikthehen normalitetit, ajo që ra lehtësisht në sy përgjatë kohës së zhvillimit të saj, ishte diferenca mes qasjes së qeverisë dhe opozitës.
Dihet tashmë se protestuesit e vërtetë, i caktuan qeverisë 8 kërkesa dhe nuk u ulën direkt për të negociuar rreth tyre. Por, refuzuan kategorikisht ndërkohë opozitën, për tu bërë pjesë e tyre. Studentët gjatë gjithë kohës janë fokusuar tek kërkesat e tyre të drejta, pa u përzier me asnjë kah politik.
Si duhet të përkthehet kjo?
Qeveria u shkund nga “shuplaka” e studentëve, por e mori me seriozitet dhe impenjim mesazhin dhe u vu menjëherë në lëvizje të pandërprerë, për realizimin dhe adresimin e zgjidhjes së kërkesave të tyre.
Ndërsa qasja e opozitës kaloi nëpër disa faza në këtë raport të panjohur më parë për të, nga asnjë grup tjetër shoqëror që ka protestuar përpara studentëve.
Fillimisht opozita u refuzua, por ajo u përmbajt në mënyrë që të mos e jepte veten përpara opinionit publik, por edhe duke mos e kuptuar si duhet se kishte në shesh tashme një grup interesi që nuk kishte besim tek ajo. Kjo do të thotë se studentët nuk shohin tek opozita, alternativën për adresimin e nevojave të tyre.
Duke refuzuar dialogun me qeverinë, por duke mos patur kërkesa politike dhe duke ia adresuar asaj zgjidhjen e 8 pikave të nevojave të tyre, studentët treguan se megjithë skepticizmin, i vetmi autoritet nga ku kishin pritshmëri, ishte mazhoranca.
Më pas, kur e kuptoi se studentët e kishin seriozisht refuzimin e tyre, opozita kaloi në planin “B”: Në atë për të futur militantët e saj nëpër shkolla, universitete dhe forumet rinore, e për ta marë nga brenda kalanë e protestës. Por edhe ky plan dështoi.
Hapi i tretë që hodhi opozita për ta manipuluar protestën ishte në ditën kur tentoi që ta zhvendoste atë nga rruga e Durrësit përballë Ministrisë së Arsimit, për në Bulevardin Dëshmorët e Kombit, përballë godinës së Kryeministrisë.
Kur edhe ky hap dështoi, atëherë opozita tentoi ta merte peng protestën dhe ta devijonte qëllimin, nevojat dhe kërkesat e studentëve. Ishte koha kur qeveria me pak vështirësi e gjeti mënyrën për tu nisur komunikimin me studentët, derisa kuptoi përfundimisht se cfarë donin.
Kjo e coi atë në miratimin e VKM-ve përkatëse dhe firmosjen e urdhërave nga ana e Kryeministrit, që adresuan zgjidhjen e 8 kërkesave të tyre.
Pas kësaj, opozita e frikësuar se në janar studentët do të riktheheshin nëpër auditorë, sic edhe po ndodh, u hodh në veprim për të zbatuar planin ekstrem të përdhosjes më 7 janar të protestës së studentëve të vërtetë, duke u hakmarrë ndaj tyre.
Po pse ishte më e irrituar opozita me protestën?
Eshtë fare e thjeshtë: Sepse studentët i kanë zënë opozitës shqiptare sheshin. I kanë zënë institucionin kryesor që ka në demokraci, një opozitë parlamentare: Sheshet dhe rrugët ku protestohet për kauza qytetare! Pas kësaj, opozita shqiptare është vërtetë në hallin e saj më të madh. Sepse studentët dhanë shembullin të parët se mund ti zgjidhin kauzat, hallet, shqetësimet dhe problemet e tyre reale, pa ndihmën e kësaj opozite. Nëse kjo përsëritet edhe nga grupe të ndryshme interesi në të ardhmen, atëherë opozita ose një pjesë e saj, e kupton se është përpara sfids së ekzistencializmit!
Pse është më e qetë qeveria?
Sepse ajo është në vendin e vet, duke nxjerrë mësime të mëdha nga studentët e vërtetë dhe kërkesat e tyre të drejta dhe duke punuar për ti realizuar ato. Por, edhe duke reflektuar për të ardhmen!