Tërbimi i motit si rrallëherë mbi këto anë, nuk ishte diçka e papritur as për qeverinë, e cila ka të paktën një javë që është e informuar dhe ka nisur të përgatitet për këtë. Nuk ishte e papritur kjo as për strukturat e emergjencave civile dhe forcat e armatosura të cilat vetëvetiu janë pjesë e përballimit të rasteve “apokaliptike” si këto. Aq më pak ishin të papërgatitura për kët shtabet e emergjencave në 12 qarqet e Shqipërisë, ku Prefektët e rinj, të gjithë ish ushatarakë të lartë karriere, mezi kanë pritur që të vihen në provë, për ti treguar edhe më skeptikëve, sesa gabim e kishin kur e paragjykuan zgjedhjen e tyre atipike, nga Kryeministri që nuk të habit asfare në një rast si ky.
Greqia fqinje e kaloi pak ditë më parë një situatë të ngjashme, ku fatura e dëmit financiar që doli sot për ti shkuar rikuperimit të dëmeve dhe dëmshpërblimit të familjeve, me plot 1.3 miliardë euro. Bashkë me qytetarët grekë, u dëmtuan edhe shumë familje emigrantësh shqiptarë, për të cilët dëmi dhemb edhe më shumë, po të kemi parasysh situatën e tyre social ekonomike në tërësinë e vet. Mënyra sesi u menaxhua ajo situatë atje, mund të jetë edhe një eksperiencë shtesë për strukturat tona të shpërndara tashmë kudo në terren.
Parlamenti ndërpreu punimet ku diskutohej për projektbuxhetin e shtetit për vitin 2018 dhe ministra e deputetë, në mazhorancë e opozitë, u shpërndanë sipas zonave të tyre zgjedhore në terren. Duhet pranuar që në fillim se Shqipëria nuk i ka kapacitetet e duhura, qoftë në burime njerëzore por mbi të gjitha në infrastrukturën teknike, për të përballuar situata të tilla kaq “in extremis”. E kemi provuar këtë në rastet e zjarreve gjatë verës, ku për shkak të dështimit për ti parandaluar, fikja e tyre ka qenë një odise torturuese më vete.
Imazhet e përmbytjeve të disa viteve më parë në zonën e qytetit dhe në fushat e nën Shkodrës apo të Lezhës, janë ende në kujtesën e shumëkujt. Sikundër situata të ngjashme që përsëriten sapo shirat e kalojnë mesataren e tyre vjetore apo stinore, qoftë në dy anët e Vjosës, e deri nëpër qendra qytetesh, e në ndonjë rast edhe në Tiranë. Përgjithësisht situata të tilla janë përballuar nga forcat e ushtrisë, si struktura më e organizuar që ka vendi, e pajisur gjithashtu edhe me mjetet e duhura logjistike, lëvizëse dhe përvojën për të përballuar ngjarje që në fakt nuk është se kanë edhe aq shumë lidhje të drejtpërdrejtë e specifike me detyrat dhe misionin e saj.
Megjithatë, edhe shtete shumë më të fuqishme se ne, si SHBA përshembull në rastet e uraganeve duket e pafuqishme, gati e gjunjëzuar dhe e dorëzuar përballë katastrofave natyrore të cilat sjellin pasoja të tjera, deri tek katastrofat humanitare. Këto situata kanë ndodhur kudo, po ndodhin edhe këto orë të vështira në Shqipëri, e pritet të ndodhin padyshim, edhe në të ardhmen. Qeveritë sado të fuqishme që të jenë, sado masa parapërgatitore që të marin, sado struktura dhe infrastrukturë të specializuar që të kenë, përsëri ngjarje të përmasave të tilla të fatkeqësive natyrore as nuk mund ti parandalojnë dot, e as nuk mund ti ndalin në momentin që ndodhin.
Nota që i vihet qeverive dhe strukturave të tyre të specializuara, lidhet me forcën e tyre të reagimit, me shpejtësinë, me menaxhimin në hapësirë që i bëjnë këtij teatri, për tu përgjigjur në kohë reale situatave më të vështira dhe episodeve të veçuara, me të gjitha kapacitetet dhe resurset që zotëron vendi. E rëndësishme në këto orë të rënda është që të evitohen dëmet në njerëz, e më pas të gjitha llojet e dëmeve të tjera, sipas rëndësisë. E në përfundim të gjithë kësaj situate, marja e masave për evitimin sa më të shpejtë të të gjitha pasojave dhe rikthimin sa më parë të normalitetit dhe vijimin e jetës normale. Një ndihmë të madhe në këto momente, duhet të japi secili prej nesh si qytetar, por edhe mediat dhe kushdo që ka mundësi për të kontribuar, përfshi jo vetëm pushtetin qëndror dhe atë lokal, por edhe biznesin privat dhe individin.
Fati e do që zhvillimi i teknologjive digjitale të ketë avancuar aq shumë dhe të ketë penetruar aq gjerësisht edhe kudo nëpër Shqipëri, aq sa qeveria dhe shteti nuk e kanë më edhe aq të lehtë për të neglizhuar situatat e ndryshme, sepse gjithçka bëhet publike menjëherë nëpër rrjetet sociale. Por nga ana tjetër, edhe vetë individi ka shumë më tepër kanale dhe mundësi informimi për të kuptuar e mësuar se çfarë duhet të bëjë e çfarë jo, në mënyrë që e gjitha të bërballohet si një çështje e emergjencës sonë kombëtare dhe jo thjeshtë e vetëm si një hall e problem personal. Nëse veprohet kështu, e sigurtë është që nuk kemi për tu mbytyr as në një pikë uji, por as nëpër kazanët që po vërshojnë këto orë nga qielli.