Ia nisim me atë tipin/tipen që s’ka frikë. Nuk e kuptuam kurrë pse sapo dëgjon një zhurmë apo diçka që s’shkon niset për të parë çfarë po ndodh. Në rast se ne do ja kishim mbathur me të katrat, në një film horror nuk funksionon kështu.
Është prapë po i njëjti person që pasi ka arritur në vendngjarje tërheq njëherë vëmendjen me një “Hejjjj” dhe fill pas kësaj vjen pyetja tipike “A ka njeri aty?”
Seç përgjigje pret të marrë një Zot e di.
Personazhi kryesor përgjithësisht është nje femër, mosha e të cilës rrotullohet te të 20- at. Ajo është dhe “e mira” që në fund shpëton, ndërkohë që s’ka mbetur këmbë njeriu mbi tokë.
Dhe diçka! Ajo është njeriu më i mirë në botë, që krejt rastësisht i bien në qafë, ama kur vjen puna te mbijetesa, instikti e bën ta përdorë armën si profesioniste.
Makina është mirë e bukur derisa si për dreq nuk ndizet fiks në momentin ku vrasësi/ja është 2 hapa larg.
Vrapo sa të duash. Vrasësi/ ja ndërkohë e merr avash avash dhe ia del përherë ta arrijë viktimën.
Lëre pastaj që sa herë i miri vrapon, se ku i del një pengesë dhe ia gjen aty të rrëzohet.
Seksi është i lidhur pazgjidhshmërisht me të vdekurit. Skena tipike është “seks në makinë” ku i keqi vjen dhe i heq qafe.
S’mund të harronim pasqyrat. Madje po ta mendosh mirë prej këtyre filmave kemi frikë natën të shihemi në të. Ai/ajo është në banjo, vetëm kur ngre syte dhe.. obobob!
Sa herë keni menduar se mos ju ndodh kjo? Se mos lëvizni por ndërkohë keni ngecuar në pasqyrë?