Në gazetarinë shqiptare kanë hyrë shumë terma dhe fraza qesharake, por termi “gazetar terreni” është nga më vezulluesit. Është një term që sa herë e dëgjoj më jep një ndjesi bujqësore ose më kujton punën e dikurshme në terren të kuadrove komunistë. Duke lënë mënjanë huazimin e konceptit “terren” nga frazeologjia dhe sociologjia komuniste, nuk ka asgjë “terreni” në raportimin nga Kuvendi apo qeveria, të cilat fizikisht janë në qendër të Tiranës dhe shoqërisht në qendër të politikës.
Ajo që ata bëjnë është raportim dhe gazetarët që bëjnë raportim quhen Reporterë. Ndonjëherë si sinomim i fjalës reporter përdoret fjala korrespondent. Pra, mund të ketë reporterë politikë, apo korrespondentë politikë, ose reporterë të Kuvendit, apo korrespondentë të qeverisë apo të opozitës. Dhe natyrisht ka reporterë ekonomikë, reporterë sporti, etj.
Ata që lexojnë lajmet në studio nuk janë gazetarë, por lexues lajmesh; ata që janë edhe gazetarë edhe përcjellësh lajmesh janë drejtues lajmesh; ata që redaktojnë apo rishikojnë lajmet/raportimet e shkruara nga gazetarët janë redaktorë apo shefa redaksish. Kurse ata që rrinë para kompjuterit dhe kopjojnë lajmet nga të tjerët, duke i marrë në bllok ose duke i ndryshuar apo rifirmuluar ca nga fjalët, pa bërë asnjë referencë të burimit, quhen thjesht hajdutë.