Monika Stafa (Shoshori)
Le gjurme e dashur ‘zoge’… pertej ekranit te vogel nga studioja e regjise se lajmeve te shtunave te ndiqja me kersheri deri sa larg ‘katundit’ tend te vogel do fluturoje…per te ardhur tek ai ‘i joni’ me i madh… te cilit ti nuk ia dole dot per nga centrifugimi perbindeshor qe ai fruston cdo ore e dite. Por kete ti s’doje ta pranoje sepse betejen e ktheve te vetja. #JanisRicosperTysonte
Sa e bukur je. Me tremb bukuria jote. Ndjej uri. Kam etje.
Edhe shpirtin jap per ty. Fshihu. Behu e padukshme per gjithkend, e dukshme vetem per mua.
E mbuluar nga floket, me vello te erret transparente gjer ne kembe,
e paprekshme nga psheretimat e argjendta te neteve pranverore me hene.
Poret e tua leshojne zanore, bashketingellore te panumerta.
Artikulojne kaq shume fjale, te pathena fjale.
Shperthime te trendafilta nga akti i dashurise.
Vello jote gjithcka ka filluar dhe mbulon, po i jep drite qytetit te zhytur ne muzg .
Nje sfere e qelte me shpejtesi rrotullohet dhe peizazhe te globit po tregon.
Te dehurit i merren kembet nga stuhia e rrembyer qe trupi yt frymon.
Mos ik. Mos ik. Sa e dukshme dhe sa e pakapshme je.
Nje dem i gurte perpelitet mbi barin e thate i penduar.
Nje grua lakuriq ngjit shkallen e drunjte me nje ene me uje te nxehte ne duar.
Fytyren ia fshehin avujt.
Nje helikopter ne ajer, vende te padukshme po bombardon.
Fshihu. Fshihu midis duarve te mia.Ty po te kerkon.
Sa e bukur je. Bukuria jote me tremb…