Entela Kolovani ka shërbyer si mjeke për 23 vjet në spitalin e sëmundjeve infektive në Tiranë, Shqipëri. Puna e saj është në qendër të vëmendjes këto ditë, pasi ajo trajton pacientët e diagnostikuar me COVID-19.
“Rutina jonë ka ndryshuar dhe kjo rutinë e re është bërë shpejt një normë. Trajtimi i pacientëve me COVID-19 është shumë i vështirë, secili me nevojat e veta unike. Kemi të bëjmë jo vetëm me virusin, por edhe me ndikimin psikologjik që ai ka tek pacientët. Ata janë plotësisht të izoluar nga familjet e tyre dhe ne duhet të qëndrojmë sa më afër që të jetë e mundur, “thotë Dr. Kolovani.
Ajo ka qenë në vijën e parë të përgjigjes COVID-19 që nga 9 mars kur u identifikuan dy rastet e para në Shqipëri. Që atëherë, numri i personave të infektuar është rritur në mbi 361.
“Një nga sfidat tona më të mëdha është të shohim kolegë dhe miq me të cilët punojmë çdo ditë duke u sëmurë me COVID-19. Një sfidë tjetër është se si të sigurohemi që më shumë pacientë të shërohen shpejt, në mënyrë që të mos i mposhtim objektet tona shëndetësore, “shpjegon Dr. Kolovani.
I gjithë stafi mjekësor në spital po punon me orë të gjata, thotë ajo, “por infermierët janë heronjtë e vërtetë.”
“Ata kryejnë detyrat më të vështira dhe pjesën më të madhe të ngarkesës. Infermierët, shumica e të cilave janë gra, janë përkrahësit tanë më të mëdhenj, që punojnë në ndërrime të pafund me pajisje speciale mbrojtëse, gjë që është shumë e vështirë të vazhdohet gjatë punës. Puna e tyre nuk mbaron kurrë, nga krijimi i shtretërve të pacientëve, deri te kryerja e terapive, marrja e testeve dhe plotësimi i dokumenteve. Unë jam aq mirënjohëse për ta. “
Në Evropë, 84 përqind e infermierëve janë gra, dhe globalisht një në pesë gra është e punësuar në sektorin e kujdesit.
Dr. Kolovani nuk i ka parë dy djemtë e saj që kur pandemia goditi vendin. Djali i saj më i madh jeton jashtë vendit, ndërsa djali i saj 11 vjeç tani jeton me motrën e saj.
“Meqenëse unë dhe burri im punojmë në të njëjtin spital dhe bëjmë të njëjtën punë, rreziku i infektimit për djalin tonë dhe anëtarët e tjerë të familjes është shumë i lartë,” shpjegon ajo. “Djali im na mungon shumë, është hera e tij e parë larg nesh … kur kthehemi nga spitali, shtëpia është bosh. Por është më mirë në këtë mënyrë, duke mbajtur distancën për të mos infektuar të dashurit tuaj ”.
Pandemia e koronavirusit u ka bërë tendosje të paparë familjeve, veçanërisht kur partnerët janë duke punuar në shëndetësi ose shërbime të tjera thelbësore. Dr. Kolovani dhe burri i saj nuk mund të bëjnë kohë për njëri-tjetrin si çift; çdo orë zgjimi konsumohet nga virusi.
Dr. Kolovani është ndër të paktat gra që kanë një partner mbështetës i cili ndan punën e kujdesit. “Ai e kupton plotësisht pozicionin tim dhe atë që kam kaluar dhe ka qenë shumë mbështetëse që nga fillimi,” thotë ajo për burrin e saj. “Ne ndajmë punët në shtëpinë tonë”, përfundon Entela.
Përktheu AlpeNews.al nga “Unwomen.Albania”